Ενότητα 2η Ἡ θυσία για την πατρίδα

ΕΝΟΤΗΤΑ 2^Η  «Θυσία για την πατρίδα»

2.Α ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ.

Λυσίας

•   Η σπουδαιότητα που απέδιδαν οι αρχαίοι Έλληνες στην αυτοθυσία για χάρη της πατρίδας,

•   Παράλληλες περιπτώσεις θυσίας για την πατρίδα από τη σύγχρονη πραγματικότητα, όχι μόνο από τον ελληνικό, αλλά και από τον διεθνή χώρο,

•    Ποια είναι η σύγχρονη αντίληψη περί θυσίας για την πατρίδα και κατά πόσο διαμορφώνονται στις μέρες μας ανάλογες καταστάσεις.

            Οι επιτάφιοι είναι επικήδειοι λόγοι που εκφωνούνταν από επιφανή άνδρα και είχαν σκοπό να τιμήσουν τους νεκρούς του πολέμου. Σύμφωνα με τον Δημοσθένη (20.141), οι επιτάφιοι λόγοι ήταν ίδιον της Αθήνας. Ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει «πάτριον νόμον» την οργάνωση της επικήδειας τελετής στον Κεραμεικό και υπάρχει η άποψη ότι η θεσμοθέτηση αυτής της τελετής έγινε από τον Σόλωνα.

Με αυτόν το επιτάφιο λόγο ο ομιλητής θέλει να τιμήσει τους νεκρούς του Κορινθιακού πολέμου. Στους στόχους του, όμως, συγκαταλέγεται και η μείωση του πόνου των συγγενών τους. Υπηρετώντας, λοιπόν, αυτόν το στόχο προσπαθεί να αναδείξει το συγκεκριμένο τρόπο θανάτου ως τον καλύτερο.

Ισχυρίζεται ότι οι τιμώμενοι νεκροί αξίζει να θεωρηθούν ευτυχισμένοι, γιατί έτυχαν του καλύτερου θανάτου. Πέθαναν πολεμώντας για τη διαφύλαξη υψηλών ιδανικών αφήνοντας στη μνήμη όλων την εικόνα γενναίων και ρωμαλέων πολεμιστών. Δεν περίμεναν το φυσικό θάνατο κι έτσι δεν υπέστησαν τη φθορά, που επιφέρει η φύση. Αποδείχθηκαν κύριοι του εαυτού τους, αφού επέλεξαν ακόμη και τον τρόπο θανάτου τους. Αυτός ο ίδιος ο θάνατος είναι που τους καθιστά στην ουσία αθάνατους, γιατί πάντα θα δοξάζονται και θα μνημονεύονται. Έτσι θα παραμένουν ζωντανοί, όσο ζουν στη μνήμη μας. Για το λόγο αυτόν αξίζει να τιμηθούν ως αθάνατοι με την πρέπουσα τελετή. Ο θάνατός τους θεωρείται από τον ομιλητή αξιοζήλευτος.

2.Γ2 ΟΙ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΛΑΓΙΩΝ ΠΤΩΣΕΩΝ[1]

Οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί είναι τριών ειδών:

1. Οι καθαρά επιρρηματικοί προσδιορισμοί: είναι επιρρήματα τόπου, τρόπου, χρόνου, ποσού.

2. Οι εμπρόθετοι προσδιορισμοί: είναι φράσεις που σχηματίζονται από μια πρόθεση και ένα ουσιαστικό (ή λέξη που παίρνει θέση ουσιαστικού) πάντα σε πλάγια πτώση.

3. Οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί σε πλάγιες πτώσεις: είναι ουσιαστικά (ή λέξεις που πήραν θέση ουσιαστικού) πάντα σε πλάγια πτώση. Τέτοιοι προσδιορισμοί είναι: οι γενικές: αιτίας, τόπου, χρόνου, σκοπού, ποσού, αναφοράς, οι δοτικές: χρόνου, τόπου, αιτίας, αναφοράς, ποσού, συνοδείας, μέσου, οργάνου, τρόπου, οι αιτιατικές: χρόνου, τόπου, σκοπού, αιτίας, αναφοράς τρόπου, ποινής.

---

[1] Βλέπε Συντακτικό Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, Α, Β, Γ Γυμνασίου, σελ.105-109, ΟΕΔΒ, ΑΘΗΝΑ, 2007