4η ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (Γραμματική)

Η δεύτερη κλίση περιλαμβάνει ονόματα:

• αρσενικά και θηλυκά σε: -ος
• ουδέτερα σε: -ον
• συνηρημένα σε: -ους (δεν αναφέρεται στο σχ. βιβλίο)
• αττικόκλιτα αρσενικά και θηλυκά σε: -ως, ουδέτερα σε: -ων  (δεν αναφέρεται στο σχ. βιβλίο)
  (Βλέπε και Γραμματική της Αρχαίας ελληνικής Γυμνασίου-Λυκείου του Μ.Οικονόμου σελίδες 52-55)

Παρατηρήσεις:

• Τα αρσενικά και τα θηλυκά της β' κλίσης έχουν τις ίδιες καταλήξεις στον ενικό και στον πληθυντικό.
• Τα ουδέτερα σχηματίζουν στον ενικό και στον πληθυντικό τρεις πτώσεις όμοιες: την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική.
  
  

  Παραδείγματα αρσενικών και θηλυκών
  αρσενικά
  	(οξύτονα)	(παροξύτονα)	(προπαροξύτονα)
  ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ	θε-ὸς θε-οῦ θε-ῷ θε-ὸν θε-ὲ	λόγ-ος λόγ-ου λόγ-ῳ λόγ-ον λόγ-ε	ἄνθρωπ-ος ἀνθρώπ-ου ἀνθρώπ-ῳ ἄνθρωπ-ον ἄνθρωπ-ε
  οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ	θε-οὶ θε-ῶν θε-οῖς θε-οὺς θε-οὶ	λόγ-οι λόγ-ων λόγ-οις λόγ-ους λόγ-οι	ἄνθρωπ-οι ἀνθρώπ-ων ἀνθρώπ-οις ἀνθρώπ-ους ἄνθρωπ-οι
  θηλυκά
  	(οξύτονα)	(παροξύτονα)	(προπαροξύτονα)
  ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ	ὁδ-ὸς ὁδ-οῦ ὁδ-ῷ ὁδ-ὸν ὁδ-ὲ	νῆσ-ος νήσ-ου νήσ-ῳ νῆσ-ον νῆσ-ε	κάμηλ-ος καμήλ-ου καμήλ-ῳ κάμηλ-ον κάμηλ-ε
  αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ	ὁδ-οὶ ὁδ-ῶν ὁδ-οῖς ὁδ-οὺς ὁδ-οὶ	νῆσ-οι νήσ-ων νήσ-οις νήσ-ους νῆσ-οι	κάμηλ-οι καμήλ-ων καμήλ-οις καμήλ-ους κάμηλ-οι
  Παρατηρήσεις Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή, π.χ. θεός, ὁδός, λόγος, νῆσος Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική και δοτική του ενικού και στη γενική, τη δοτική και την αιτιατική του πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα π.χ. ἄνθρωπος,  κάμηλος   Παραδείγματα ουδέτερων (οξύτονα) (παροξύτονα) (προπαροξύτονα) ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ φυτ-ὸν φυτ-οῦ φυτ-ῷ φυτ-ὸν φυτ-ὸν δῶρ-ον δώρ-ου δώρ-ῳ δῶρ-ον δῶρ-ον μυστήρι-ον μυστηρί-ου μυστηρί-ῳ μυστήρι-ον μυστήρι-ον οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ φυτ-ά φυτ-ῶν φυτ-οῖς φυτ-ά φυτ-ά δῶρ-α δώρ-ων δώρ-οις δῶρ-α δῶρ-α μυστήρι-α μυστηρί-ων μυστηρί-οις μυστήρι-α μυστήρι-α Παρατηρήσεις Η κατάληξη -α των ουδετέρων είναι βραχύχρονη. Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή, π.χ. φυτόν, δῶρον Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική και δοτική του ενικού και πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα π.χ. μυστήριον